Bu yıl oğlum İngilizce anlamında büyük bir ilerleme kaydetti. İngilizce derslerine olan heyecanı, ilgisi ve sevgisi arttı. Bu durumu sağlayan Burcu Mutluer öğretmenime çok teşekkür ederim.
Emeğinize Yüreğinize Sağlık Hocam.
1980 yılında Türkçe Öğretmeni olarak tanıdığım ve feyz alıp, şu anda eczacı milletvekili olarak adım attığım şu anda çocuklarımı emanet ettiğim kurumdayım. 2008 yılında oğlum İhsanalp İlkokul 2.sınıfa Kızım nisan 6 yaş sınıfına başladı.
Her geçen gün öğrendikleri yeni kelimelerle İngilizceyi, matematik ile zenginleştiren pratik zekalarını, belirli gün haftalarda gösterdiği Türkçe anadil kullanım kabiliyetlerini, arkadaşları ile gelişen ve kurulan güzel dostluklarını, engelli arkadaşlar ile kaynaşma grupları, sporda, ingilizce de, matematikte, sosyal bilgilerde düzenlenen yarışma ve sunumlarda yer almak için gösterdiği çaba ve hevesini gördükçe gurur duydum. Çünkü Jale Tezer önce çocuklarıma sevgi verdi, özgüvenlerini arttırdı ve İngilizce olarak kendilerini ifade eder hale getirdi.
İnsan olmayı, insanı sevmeyi, kendine güvenmeyi ve arabulucu olmayı öğrendiler. İngilizceyi konuşarak ve yaşayarak öğrendikleri için hayata özgüvenle başlıyorlar...
Filoloji mezunu bir veli olarak yabancı dil eğitimine öncelikle olarak önem veriyorum. Oğlum için okul seçimi yaparken bunu özellikle göz önünde bulundurdum. Başta Aslıhan Kurtoğlu ve Burcu Mutluer öğretmenlerimizin içinde bulunduğu İngilizce Zümresini tanıdıktan sonra sadece okulun değil öğretmenlerinde bu konuda çok önemli olduğunu anladım. Çocuklarımıza kattıkları değerler nedeniyle kendilerine sonsuz şükranlarımı sunmak istiyorum.
Okulunuzun 1/B sınıfında öğrenci olan oğlum, sayenizde İngilizce derslerinden son derece keyif aldığını söylüyor. Evde bizimle İngilizce konuşmaya çalışıyor ve filmleri İngilizce Seyrediyor. Öğretmenlerimizin; çocuklarımız için gösterdiği çabadan dolayı ve İngilizceyi bu kadar hayatımızın içine kattığınız için sizlere çok teşekkür ediyorum. Sevgili oğlumuz Jale Tezer öğrencisi olduğu için mutlu ve gururlu ve bizde Jale Tezer ailesinin içinde olduğumuz için çok mutlu ve gururluyuz.
Bütün öğretmenlerimize ve okul yönetimine güleryüz ve yakınlıklarından dolayı sonsuz teşekkürler...
İyi ki varsınız.
Endişelerle başladığımız birinci sınıftan dördüncü sınıfa bir çok anı biriktirdik. Ama en çokta İngilizcede başarı biriktirmişiz. Bu hoş tablodaki emeğiniz için teşekkür ederiz.
Sevgili Jale Tezer Koleji
2 çocuğuda size emanet bir anne olmaktan gurur duyuyorum. Bizlere öncelikle sevgi dolu bir ortam sunan sizlere çocuklarımıza verdiğiniz yüksek eğitim seviyesinden dolayı teşekkürü bir borç biliriz. Her alanda başarıyı hedef olarak gösterdiğiniz çocuklarımız öncelikle ingilizce branşında başarılı olmuştur. Bu anlamda özellikle İngilizce Departmanına çok teşekkür ederiz. Sizleri çok seviyoruz.
ASLI BOYDAŞ
Her anne baba çocuğuna iyi bir gelecek sağlamak ister. Ülkemizde iyi bir gelecek her zaman iyi üniversite eğitimi ve iyi düzeyde yabancı dil bilgisiyle eş değer olarak tanımlana gelmiştir. Pek çok Türk, dil yapısının farklı olmasından dolayı Avrupa dillerini öğrenirken zorluk yaşar ve ilk denemelerinde başarısız olunca da bir utangaçlıkla, kendi içine kapatır. İçine kapanarak yabancı dil bilgisini geliştirebilme şansını kaybeder. Böylelikle küçük çaplı domestic başarılarla övünerek egomuzu da tatmin ederiz.
Bu aşamadan sonra tatmin olmuş bir ego ile kapıkuleye konuşlandırdığımız sınırları esnetmek için sebep de kalmaz. Bu vesile ile, ilkokul üçüncü sınıf öğrencisinden gavurca bir tiyatro gösterisi üreten emeğiniz; evlatlarımıza kendi dimağlarımızda oluşturduğumuz sınırları miras kalmasını engelleyecektir.
Performansı sergileyen öğrencilerin yabancı dil konuşmadaki yetkinlikleri, Türkilizce değilde; dili olabildiğince orijinal aksanıyla konuşmaya çalışmaları her türlü övgünün ötesindedir. Evlatlarımıza verdiğiniz emeği görüyor, algılıyor ve taktir ediyoruz.
Evladımızın şahsında öğrencilerimizle kurduğunuz ilişkilerin de sadece öğretmenlikle sınırlı kalmayıp kimi zaman annelik, teyzelik ve ablalıkla devam etmesi bizleri mutlu ediyor. Evlatlarımızın siz öğretmenleri ile yakaladıkları ortak ruh hali şüphesiz, onların özgüvenlerini arttırmaktadır.
Öğrencilerinizle sahnede ortaya koydukları performans dolayısıyla gurur duyduk. Gözlerimizden yaşlar gelene kadar, ellerimiz şişene kadar onları alkışladık.
Katkılarınız ve yaptıklarınız için size ve şahsınızda tüm JTK ailesine teşekkür ederiz.
Tüm sevgili Jale Tezer yönetimine, eğitmenlerine, çalışanlarına;
Geçtiğimiz yıl bu aylarda sizinle tanıştığım gün kendimi kuyruğunu kıstırmış kedi gibi hissediyordum… 9 yaşındaki oğlumun, 5 yaşından bu yana sınıfta esnemesi, uykulu ve dalgın görünmesi sebepleriyle sürekli okula çağırılıyor, huzurlu ve sevgi dolu bir ailemiz olmasına karşın “ne sorunu var”, “kardeşini mi kıskanıyor”, “astımlı mı”, “dikkat eksikliği mi var” gibi farklı sorulara maruz kalıyorduk. Sanki Barış, uygunsuz davranışlarda bulunan bir öğrenciymiş gibi. Bir sorun olup olmadığından emin olmak için de oğlumu uzmanlara götürüyordum. Uzmanlar sorunun çocuğumda değil okulun yönetiminde ve eğitmenlerde olduğunu iddia ediyor, kurumun pedagojik açıdan yoksun göründüğünü söylüyor ve bana okul değiştirmemi salık veriyorlardı. Bunlara inanamıyordum çünkü orası, herkesin çocuğunu vermek için sıraya girdiği bir okuldu. Türk Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı değildi ve Türk sistemine geçiş yapmak bizim için zor hatta imkânsızdı. Avrupa’da yetiştiğim için o yaklaşıma en kolay ayak uydurmuş ailelerden biriydik. Anadilim gibi konuştuğum Fransızcayı çocuklarımla da konuşabilmek istiyordum. Konuşamazsam bir eksiklik hissedecektim…
İşte bu duygusal fırtınanın ortasında benimle yaptığınız konuşmadan Özlem hanımın bir cümlesi kazındı hafızama: “Nihayetinde ben, çocuğun okula koşarak geldiğini görmek isterim. Eğer gözlerinin içi gülmüyorsa biz başarısızız demektir”.
Mesleğim sebebiyle öğrenmiştim ki ilkokul, çocuğun okulla ilişkisinin omurgasını oluşturuyordu. Sonrası her şey için çok geçti. Bu yüzden eşim ve ben, iş işten geçmeden okul ve sistem değiştirmeyi göze aldık. Oğlumda bir kusur bulunmamasına karşın girdiğimiz yoldan çıkmamız benim için kırıcı ve zor oldu. Çocuklarımı Türk sistemine emanet ettiğim gün, onlarla Fransızca konuşma hayalim de, liseye kadar okul değiştirmeme hayalim de suya düşmüştü. Ama yarar-zarar dengesi düşünüldüğünde, çocuklarımın ruh sağlığı her şeyden önemliydi.
Barış’ın yeni okulunda ilk haftası kolay geçmedi. 3 yaşından beri birlikte büyüdüğü arkadaşlarından kopmuş, ilk kez saygı duruşu ve İstiklal Marşı törenine katılıp, yeni bir öğretmen ve yeni kurallarla karşılaşmıştı. Eve ağlayarak geldi. İlk haftanın sonunda gülümsemeye başladı. Beşinci ayda akademik anlamda sınıfını yakaladı, üstelik sıfırdan başladığı İngilizce’den 100 bile almayı başararak. Ama akademik notlardan fazla bahsetmeyeceğim çünkü notları umursayan bir veli değilim. İlk yarıyılda oğluma onu çok mutlu eden “En İyi Dost” ödülü verildi. Ona kendini ifade etme ve kendini kanıtlama fırsatları da verilmiş olmalı ki eski okulunda ağzından dökülen “Ben güçsüzüm” türü cümleler mazide kaldı. Sınavları stressiz atlattı, internet etkileşimli ödevlerini ve sunumlarını büyük heyecanla hazırladı.
Bu vesileyle öğrendim ki, ailenin çocuk için en önemli dayanak olmasına karşın, öğretmen de üçüncü bir veli değerindeydi. Bir öğretmen çocuğu rezil de, vezir de edebiliyordu. Bir de, ödevler eğlenceli olabiliyormuş!
Kanımca Türk sisteminin en can sıkıcı özelliklerinden biri ödevlerin yoğunluğudur. Sene ortasında Barış’ın ödevleri, ona dinlenme imkânı tanımayacak kadar yoğunlaşmıştı. O dönem size bir mektup yazdık ve bir soru sorduk, “Bu yoğunluk acaba gerçekten sağlıklı mı?”. Bekledim ki biri beni çağırıp, ödevlerin önemi konusunda demeç versin. Bunun yerine bana “inceleme yapıldığını ve gerçekten son dönemde ödevlerin çok ağırlaştığına karar verildiğini, ödevlerin azaltılacağını, çocukların sağlığının hepimizin ortak amacı olduğunu” (!) söylediğinizde, şaşkınlıktan kalakaldım ve mutluluktan ağlayabilirdim. Tanıdığım hiçbir okul, ödev gibi temel bir konuda kendini sorgulama ve dahası yenileme yüceliğini göstermez. Kurumunuzu seçerek en doğru ve sağlıklı seçimi yaptığımı bana kanıtlayan esas olay, işte bu olaydır.
Biliyorsunuz, benim Jale Tezer’de bir değil iki çocuğum var. 5 yaşındaki kızım Aslı, anasınıfı tiyatro gösterisine hazırlanırken “provalara katılacağını ama sahneye çıkmayacağını” beyan etti bir gün. Sağ olsun, bir karar verdi mi, onu tersine ikna etmek imkânsız gibidir. Ebeveynlere çocuklarla iletişim atölyeleri veren annesi bile bunu başaramayabiliyor. Ama Çiğdem öğretmeni Aslı’nın bu kararını gülümseyerek karşıladı, “Siz rahat olun, bana bırakın” dedi. Bir anne başka ne duymak ister ki? Bir öğretmen “Çocuğunuz niye böyle?” demek yerine “Rahat olun, bana bırakın” dediği anda ben zaten dünyanın en iyi annesi olurum. Çiğdem öğretmen nasıl yaptı bilmiyorum, iki haftadan uzun sürdü, onu biliyorum. Ve bir gün Aslı “Eee, ne zaman hazırlayacağız benim sahne kostümümü?” dedi.
Veli toplantısında Barış’ın öğretmenlerine sordum: Sınıfta nasıl? Merak ediyordum, eski okulunda şikâyet edildiği gibi esniyor muydu? Üzgün ya da mahsun görünüyor muydu? Genel anlamda cevap şöyleydi: “Hayır! Tersine, çok aktif. Çok konuşuyor, parmak kaldırıyor, hatta bilgisayardaki sorunları çözerek bize yardımcı oluyor”…
Ezcümle, bu yıl ailemizde sancılı ama güzel bir değişiklik oldu. Çocuklarıma hiç okul değiştirmeden ve ikinci dilimi öğreterek eğitim verme hayalim suya düştü. Buna karşın gerçekleşecek daha büyük bir hayalim var: Okul ve aile işbirliği ile ruh sağlığı yerinde, özgüvenli bireyler yetiştirmek!
Hepinizin güleryüzlülüğü, okula dair kişisel kötü anılarımı bile silmeme sebep oluyor. Sanıyorum ki sadece çocuklarım değil, veliler de koşa koşa geliyor okulunuza! Bizlerle rahat ve sık iletişim kurmanız, kapınızın her daim açık olması, hep güzel muhabbetlerle karşılanmamız, Jale Tezer’i sevmeme sebep olan diğer temel sebepler. Çok uzun yazdım ama bunları anlatmak istedim. Kısaca söyleyerek bitireyim:
Teşekkür ederim.
Aslı ve Barış’ın annesi
Sn. Jale Tezer ve ekibi, En sonunda kısmet 6.sınıfta bizi buldu. En sonunda Jale Tezer Koleji'ne kızımın ön kaydını yaptırdım. İzmir Cad. deki ekibinize sonsuz teşekkürlerimi sunarım. İlgi ve yardımlarını eksik etmeyen,beni dinlyene Sn. Gül Hanımada sonsuz teşekkürler.
Umarım kızım için yepyeni ve güzel bir başlangıç olur. Kızımın Jale Tezer'de de başarılı olacağına eminim. Tabii devlet okulunda idi ve eksikleri mutlaka vardır. Ancak Jale Tezer Kolejinde bu eksiklerini kapatacağına gönülden inanıyorum. Umarım herşey güzel olur...
Sevgi ve saygılarımla,
Kızım daha ilkokul 2. sınıfta ve gerçekten ciddi ve büyük bir özveriyle aynı zamanda lisanlı bir buz pateni sporcusu. Her sabah saat 5 de kalkıp, önce antremana, ordan da okula yetişmeye çalışan 7 yaşında bir çocuk. Tabi bunların hepsini yaparken onu sürekli motive etmek gerekiyor. Bu sene yarıyıl karnemizi aldığımızda yanında bir de iftahar belgesini gördük. Evet biliyorum, bu spor yapan çocuklara verilen bir belge ama çevremde gördüğüm kadarıyla çoğu okul tarafından unutulan bir belge. Herkes için şu anda basit bir prosedür gibi gözükse de, bu belge benim ve daha da önemlisi kızım için inanılmaz önemliydi. Böyle bir şeyi atlamadığınız için özellikle çok ama çok teşekkür ediyorum... Senenin başında posterini asmak için izin istediğimde gereken tüm önemi verdiğiniz için çok teşekkür ediyorum. Duygu öğretmenimize, spor ve okul ikilisini birlikte götürebilmesi adına kızıma verdiği destekten dolayı çok teşekkür ediyorum... Biz sizlerle olmaktan çok mutluyuz, kızımla benim gibi, benim kadar ilgilendiğinizi biliyorum... Bunun huzurunu ve rahatlığını yaşamak bir anne olarak dünyadaki herşeyden çok önemli...
